Νομίζω οτι όταν λέμε οτι κάποιον δεν κολακεύει ένα ρούχο, δεν υπολογίζουμε το τι ακούει όλη μέρα ένας άνθρωπος με κιλά, τι σχόλια μπορεί να έχει ακούσει σε όλη τη ζωή του, να νομίζουν οι γύρω οτι δεν προσπαθεί να χάσει κιλά ενώ μπορεί να είναι βουνό ή και να μη θέλει ή να κάνει τρομερή προσπάθεια και να αργεί. Επομένως το να της πεις οτι δε την κολακεύει για μένα είναι σα να ήσουν άλλο ένα άτομο στο λεωφορείο που θεωρεί οτι έχει περισσότερο δικαίωμα να κάνει κάποια πράγματα επειδή έτυχε να έχει ωραίο σώμα. Σαν το δικηγόρο με τα μαγιώ μου ακούγεται το επιχείρημά σου, δεν μπορώ να μην το πάρω σαν προσβολή. Το οτι της είπες οτι έχεις δικαίωμα να κράζεις αυτό που βλέπεις είναι ο ορισμός της μη κατανόησης. Δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτείς οτι υπάρχουν κι άλλα σώματα, και της υπενθυμίζεις οτι υπάρχει πάντα ένας κριτής να συνετίσει τη χοντρή που τόλμησε να μη ντύνεται με κελεμπία. Πού ξέρεις οτι δε θέλει να τα χάσει? Θεωρείς οτι η λύση είναι η φίλη σου να μαζεύεται για να μην ακούει χοντράδες ή να μην υπάρχει κόσμος που λέει χοντράδες εξ αρχής?
