Είναι ωραία αυτά τα όνειρα της παιδικής ηλικίας. Ίσως ακόμη και οι εφιαλτες. Όταν ήμουν μικρή έβλεπα ολόκληρες ταινίες-ονειρα! Καμμιά φορά υπήρχαν κ θέματα σε συνέχειες: β μέρος, γ μέρος.Ξυπνούσα κ ήμουν σαν να είχα πάει σινεμά. Φαντασία ατέλειωτη...Τώρα πια τα όνειρα είναι πιο σύντομα, σχετιζόμενα συνήθως με πράγματα που με απασχολούν στην κανονική ζωή κ δεν έχουν γούστο. Αναπολώ την αίσθηση εκείνη, το άφημα κ την απόλαυση, σαν να εφαγες σοκολάτα.
