Φυσικα. Εγω προσωπικα το ενιωθα πολυ εντονα. Μεγαλωσα σε πολυ θωρυβωδης περιβαλλον να παρακολουθω σε καθημερινη βαση τους δικους μου να μαλωνουν να φωναζουν και αλλα διαφορα τετοια καθολου ευχαριστα περιστατικα. Μονη μου σκεψη να εξαφανιστω να βρεθω καπου οπου να μη γνωριζω κανεναν. Φαινεται το ηθελα πραγματικα πολυ γιατι η ζωη τα εφερε ετσι που το καταφερα. Εκλεισα τα 18 και μετακομισα στο εξωτερικο, διπλα σε συγγενη αλλα σε μια τεραστια ξενη πολυ γεματη ξενους ανθρωπους ξενα ολα. Το ειχα αναγκη. Τοτε ομως ηθελα επισης να μη γυρισω ξανα πισω. Σημερα αν με ρωτησεις αυτο δε το θελω. Ειμαι 21 και θελω να τελειωσω οτι ξεκινησα και Να γυρισω πισω. Αυτο που ειχα αναγκη ηταν να ξεσκασω να χαθω...για λιγο ομως.
