Μου άρεσε πολύ το σχόλιό σου, ίσως γιατί έχω"ταξιδέψει"τόσο πολύ με το μυαλό μου, που ταυτίζομαι...Παλιότερα πίστευα κι εγώ ότι το θαρραλέο είναι να βρεις τα κότσια, ώστε να τα αφήσεις όλα πίσω και να φύγεις. Τώρα ξέρω, ότι και το να μείνεις πίσω και να παλέψεις, θέλει κι αυτό τα"κάκαλά" του... Γιατί όπως πολύ ωραία τόνισες, μπορείς να φύγεις, αλλά όχι να ξεφύγεις- από τον εαυτό σου κυρίως. Το ιδανικό είναι να φεύγεις, χωρίς να φοβάσαι την επιστροφή... :)