Σκέψου το παρακάτω. Όταν θες να δείξεις αγάπη προς το σώμα σου, το θρέφεις, σέβεσαι τις ανάγκες του, το προσέχεις, το γιατρεύεις όταν νοσεί και το περιποιείσαι όταν θες να το κακομάθεις. Το κρατάς ευτυχισμένο γιατί το σώμα σου είναι σημαντικό για εσένα. Και το σώμα σου ανταποδίδει την αγάπη σου, καθώς παραμένει υγιές, δυνατό, σε «κουβαλάει» παντού και ευχαριστιέσαι την σχέση σου μαζί του. Έτσι είναι η αγάπη σε ισορροπημένη μορφή σε όλα τα επίπεδα. Αν το πας λοιπόν σε συναισθηματικό/ψυχικό επίπεδο, είσαι σε μια φάση που η καρδιά σου και η ψυχή σου, ζητάνε την ίδια μορφή αγάπης. Στην προκειμένη, αποζητάς αγάπη εκεί που πήρες απόρριψη, προδοσία και ασέβεια... αποφάσισε λοιπόν μόνη σου αν αυτό που αισθάνεσαι είναι κάτι υγιές, φυσικό και μπορεί να ονομαστεί «αγάπη». Σαφώς όταν πληγωνόμαστε πονάμε. Αν προσπαθείς όμως, να θρέψεις το σώμα σου με χαλασμένο φαγητό, αυτό θα αρρωστήσει και αν επιμείνεις θα μάθει να δέχεται το χαλασμένο φαγητό, νοσώντας παράλληλα. Το ίδιο λοιπόν θα πάθει η καρδούλα σου και η ψυχούλα σου αν τις μάθεις να αποζητάνε αγάπη εκεί που δεν μπορούν/θέλουν να δώσουν.