Και εγώ μέχρι τα 21 μου ήμουν παρθένα και καταλαβαίνω την απόγνωσή σου. Και εμένα με σχολίαζαν απλά είχα επιλέξει να μην τους ακούσω. Και όχι δεν έχασα την παρθενιά μου με τον μεγάλο μου έρωτα. Απλά ήμουν με ένα παιδί (που τελικά καταλήξαμε να έχουμε τρία χρόνια σχέση και ακόμα επικοινωνούμε) και μέσα σε 5 μέρες το κάναμε επειδή ήθελα απλά να δω τι είναι "τούτο". Σίγουρα είναι κάτι το υπέροχο αν το βιώνεις με συναίσθημα, αλλά και το περιστασιακό έχει την πλάκα του. Το πιο σημαντικό είναι ότι κάνεις ότι θέλεις με το νινί σου. Ούτε deadlines έχεις, ούτε στόχους να πιάσεις!