Είχα την αμυδρή υποψια ότι η κατάθλιψη της αδερφής σου οφειλόταν στη συμπεριφορά των γονιών σας, επιβεβαιώθηκα όταν διάβασα για τη βουλιμία σου. Δεν αναφέρεις να έχεις την παραμικρή σχέση μαζί της, δεν ξέρω αν προσπαθήσατε ποτέ. Έχεις σκεφτεί να την προσεγγίσεις; Εκείνη πώς σου φέρεται; Μιλάτε καθόλου; Αν έχετε αποπειραθεί να γνωρίσετε η μία την άλλη και δεν πέτυχε, μάλλον δε θα συμβεί στο μέλλον αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Σώσε τον εαυτό σου, δες αν μπορεις να βρεις έναν ψυχολόγο που ειδικεύεται στις διατροφικές διαταραχές. Δε χρειάζεται να εξαφανιστείς, με κάθε έννοια, επειδή οι γονείς σου δεν ενδιαφέρθηκαν αρκετά ή δε σε πρόσεξαν αρκετά. Έχεις καταφέρει τόσα. Θα περάσεις σε μια σχολή και θα μείνεις επιτέλους μόνη, βασιζόμενη στις δυνάμεις σου γιατί είσαι δυνατό κορίτσι και έχεις μάθει να παλεύεις. Ακούγεται σκληρό αλλά θα τα καταφέρεις. Θα φτάξεις τη δική σου ζωή, ανεξάρτητα απ΄τους γονείς σου. Να βάλεις σχολές εκτός της πόλης σου. Καλή τύχη σε όλα!