Δύο είναι οι δρόμοι στην περίπτωση αυτή.Ο πρώτος είναι να ξαναζήσεις την παιδική ηλικία, ως ενήλικας πλέον, από την αντίστροφη όμως. Αυτή τη φορά, οι ανάγκες που δεν ικανοποιήθηκαν τότε, τώρα θα εκπληρωθούν. Στην ψυχολογία, αυτή η λειτουργία λέγεται συμβολική πραγμάτωση. Ενα άτομο αναλαμβάνει να παίξει συμβολικά το ρόλο του καλού γονέα, που δε θα σε απορρίψει, δε θα σε κριτικάρει και δε θα σε εγκαταλείψει, όσες κλωτσιές κι αν του δώσεις. Μπορεί να ναι ένας σύντροφος, ένας ειδικός ή ακόμη κι ένας φίλος. Θα γίνει ο στοργικός γονέας που δεν είχες κι εσύ θα ξαναγίνεις παιδί για να σε φροντίσει, ώστε να επαναπρογραμματιστούν οι εμπειρίες αυτοεπιβεβαίωσης.Ο δεύτερος δρόμος είναι να μη βρεις το συμβολικό γονέα (θέμα περιστάσεων) και να συνεχίσεις να αναπαραγάγεις αρρωστημένες σχέσεις και συμπεριφορές. Δεν αξιολογώ ηθικά το ένα ή το άλλο (καλό- κακό). Ο δρόμος του καθενός έχει το δικό του ενδιαφέρον, ακόμα κι αν είναι αρρωστημένος.Αυτά και καλή τύχη.