΄Εκανε μεταπτυχιακό και νομίζει ότι έγινε πλανητάρχης. Δηλαδή εμείς που ζήσαμε, σπουδάσαμε και εργαστήκαμε έξω, τι θα έπρεπε να κάνουμε; Να πιάσουμε οικόπεδο στο φεγγάρι;Έχω μια τέτοια ξαδέρφη, που ζει Λονδίνο και από τότε που βρήκε δουλειά εκεί, κάνει ότι δεν μας ξέρει στους γάμους και χαιρετάει μόνο όποιον είναι από γιατρός και άνω. Ενώ παλιά μας παρακαλούσε να την πάρουμε μαζί στο αμάξι να πάμε στο πανηγύρι του χωριού. Τώρα όλα αυτά είναι tres banale βεβαίως για μια καθηγήτρια σε αγγλικό κολέγιο. Αλλά διαρκώς ΜΟΝΗ (και παραπονιέται γι'αυτό, χωρίς να ξέρει το γιατί, λέει). Κι ας είναι εμφανίσιμη.Λοιπόν, με τέτοια άτομα η λύση είναι απλή: δεν κρίνουμε, δεν δίνουμε καν σημασία, ΚΟΙΝΩΣ σταματάμε να ασχολούμαστε. Κοιτάμε να ζήσουμε και να δημιουργούμε εμείς το νόημα στη ζωή μας, κι όχι να περιμένουμε αναγνώριση από ανθρώπους που ζουν δυστυχισμένοι και εγκλωβισμένοι μέσα στην ματαιότητά τους. Τι πα να πει Σκωτία και Ελλάδα; Τον ΑΝΘΡΩΠΟ δεν τον κάνει η προέλευση κανενός χαρτιού. Αλλά από τι είναι φτιαγμένη η ψυχή του και ο τρόπος που πράττει απέναντι στον συνάνθρωπο.Καλή επιτυχία και καλή σταδιοδρομία στις σπουδές σου εύχομαι. Και μακριά από τοξικές καταστάσεις στη ζωή σου, αν θες να ζήσεις ήρεμα.