Μόνο ένας μήνας έχει περάσει. Προφανώς δεν είναι αρκετός χρόνος για εσένα. Και, ακόμα και αν δεν το πιστεύεις αυτή τη στιγμή, είναι πιο ανώδυνο το απότομο. Πονάει έντονα αλλά κρατάει λιγότερο. Το φαντάζεσαι να κάνατε και παρέα (που λέει ο λόγος) ή να μιλάγατε ενδιάμεσα; (το ξέρω πως δεν ισχύει για όλους, ίσως, μιας και ποτέ δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι, αλλά, κατά κανόνα τουλαχιστον, έτσι είναι). Πάντως, σιγά σιγά θα αρχίσει να σου περνάει. Τα έχω πει και σε άλλα σχόλια, όμως θα τα πω και εδώ. Βγες έξω με φίλους και φίλες σου. Μίλησέ τους, κάνε άλλα πράγματα που σου αρέσουν και γενικά μην σταθείς ακίνητη. Σκέψου πως ο λόγος που ξεκίνησα τα σχόλια στις εξομολογήσεις είναι επειδή χώρισα. Αυτό σαν παράδειγμα του τί πράγματα μπορείς να βρεις για να γεμίσεις τον χρόνο σου όταν δε θέλεις να σκέφτεσαι αυτό που έγινε. Καλή συνέχεια και καλή τύχη.