Φυσικά και πρέπει να είσαι κοντά της σε αυτήν τη φάση (και σε κάθε φάση), πάντα με κατανόηση, αγάπη και ναι, συζήτηση και υπομονή.Όμως μέχρι ενός σημείου. Δε λέει κανείς φυσικά να γίνεις μια υστερική μέγαιρα μάνα που θα της προκαλέσει ψυχικά τραύματα, αλλά κάπου πρέπει να μπαίνουν όρια και επιλεκτικά, αν φτάνει σε σημεία που χρειάζεται, να υψώνεται και μια φωνή.Η γραμμή ανάμεσα στο "απαιτητικό παιδί που μπαίνει στην προεφηβεία" και τον μετέπειτα κακομαθημένο έφηβο ή και ενήλικο πιθανώς, είναι λεπτή. Και μεγαλώνοντας, το πρώην παιδί θα κληθεί να διαχειριστεί τον εαυτό του, αλλά και να κινηθεί σε ποικίλους κύκλους, να επικοινωνήσει και να αλληλεπιδράσει με άλλους ανθρώπους. Αν δεν έχει κατανοήσει τα όρια, το σωστό και το λάθος, την έννοια του δικαιώματος και της υποχρέωσης και της σωστής συμπεριφοράς, θα προσαρμοστεί δύσκολα και μπορεί να βιώσει κοινωνικό αποκλεισμό.Βλέπεις ο χ συμμαθητής, ψ συμφοιτητής και ο ω μελλοντικός συνάδελφος ή προϊστάμενος δε θα έχει (ούτε θα είναι υποχρεωμένος να έχει) την υπομονή ή τη διάθεση να πιάσει να συζητήσει κάθε καπρίτσιο μιας καλομαθημένης κοπέλας.Όπως είπε και ο/η Papa-Tango-Charly έτσι είναι η ζωή και συνήθως η πράξη είναι πολύ πιο περίπλοκη από τη θεωρία. Σκέψου ακόμα, ότι δυστυχώς προχωράμε σε εποχές όλο και πιο δύσκολες οικονομικά και κοινωνικά. Ως πότε θα υπάρχουν περιθώρια να απαιτεί παραπάνω και πώς θα μάθει να έχει επίγνωση της πραγματικότητας, αν δεν είναι πρώτα απ'όλα ρεαλιστές οι δικοί της άνθρωποι μαζί της;