Αυτό το οποίο μονίμως χάνει η αριστερή πολιτική είναι ότι όταν λέει να ανοίξουν "όλοι" τα σύνορα πρέπει να το θέλουν "όλοι".Δεν γίνεται να λέμε φασίστα και ακροδεξιό όποιον δεν θέλει. Απλά επειδή διαφωνεί μαζί μας. Είναι λίγο παιδιάστικο αυτό.Όταν λέμε σεισάχθεια πρέπει να υποδείξουμε και τι θα γίνει με τα διαγραμμένα χρέη. Πάνε στον πάτο της θάλασσας; Τα παίρνει το νερό; Υπάρχουν ισολογισμοί εταιρειών που έχουν λάβει υπόψη τους αυτά τα χρέη. Αυτές θα πτωχεύσουν; Να εξαφανιστούν και να προσποιηθούμε ότι δεν υπήρξαν;Πράγμα που επίσης μας οδηγεί ότι πρέπει "όλοι" να θέλουν διαγραφή χρεών. Δεν γίνεται να λέμε καπιταλόμουτρο όποιον διαφωνεί μαζί μας.Δεν γίνεται να εκβιάζουμε μόνιμα την συναίνεση των άλλων. Πρέπει -όταν εξαντλούμε τη δυνατότητα της πειθούς- να αποδεχόμαστε ότι η άποψή μας είναι μειοψηφική και δεν θα εισακουστεί.Μεγάλες κουβέντες όλοι μπορούμε να λέμε. Λίγοι μπορούν να υλοποιούν μεγάλες πολιτικές.Δεν είναι ούτε δίκαιη ούτε ακριβής ούτε αντικειμενική η προσέγγισή σου.