Στον Σαμαρά είχε πάρει περίπου μια διετία μέχρι τα μέτρα της κυβέρνησής του να αρχίσουν να αποδίδουν καρπούς. Μεταξύ περιοριστικών μέτρων και ανακοπής των ροών υπάρχει ένα διάστημα (δεν ισχύει το αντίστροφο προφανώς), αυτό δεν σημαίνει ότι οι πολιτικές της εκάστοτε κυβένησης είναι άσχετες με τις ροές. Υπήρχε λόγος που τα μέτρα Σαμαρά για το μεταναστευτικό ήταν από τα πρώτα που άρχισαν να ξηλώνονται άμα την ανάληψη της κυβέρνησης από τον Τσίπρα. Υπήρχε λόγος που άνθρωποι από τη Δυτική Αφρική προτιμούσαν να κάνουν το γύρο της Μεσογείου και να έρθουν από την Ελλάδα, ήταν γιατί η κυβέρνηση εδώ έκανε τα στραβά μάτια στην παράνομη είσοδο στη χώρα. Υπήρχε λόγος που η διαδικασία απόδωσης ασύλου διαρκούσε καμιά δεκαετία, ήταν από ιδεολογική εμμονή να μην στέλνουμε κανέναν πίσω βάσει της Δήλωσης Τουρκίας-ΕΕ. Το "ιδεολογικά σωστό" του Τσίπρα έρχονταν σε αντίθεση με τις ανάγκες της χώρας και την επιθυμία της πλειονότητας του ελληνικού λαού.Όσο για το ότι οι άλλοι κλείσανε τα σύνορα: φυσικά και θα τα κλείνανε κάποια στιγμή. Ο Τσίπρας όμως αδιαφόρησε παντελώς γι αυτήν την προοπτική και κατέστησε τη χώρα έρμαιο των διαθέσεων της Ουγγαρίας και των επιδιώξεων της Τουρκίας. Δεν πήρε ούτε ένα δικό του μέτρο για να προλάβει αυτό το ενδεχόμενο, διότι φυσικά αυτό δεν τον ενδιέφερε.