Χωρίς να είμαι ο πλέον ειδικός νομίζω ότι αυτό επιτυγχάνεται όταν έχεις ανταγωνισμό εργοδοτών.Αυτή τη στιγμή έχουμε ανταγωνισμό εργαζομένων. Με την ανεργία μπετοναρισμένη σε ποσοστά Ουκρανίας '90s αλλά με πολύ ζωντανή την ανάμνηση πολύ καλύτερων ημερών. Δεν είναι λίγοι οι εργαζόμενοι που δουλεύουν μόνο και μόνο για να μην υπάρχει κενό στο βιογραφικό τους, καθώς οι οικονομικοί όροι είναι κωμικοί σε σχέση με το κόστος ζωής. Αλλά αν και ο εργοδότης μπορούσε να παράσχει καλύτερους οικονομικά όρους δεν θα ήταν όλες οι επιχειρήσεις με κόκκινα δάνεια. Η πλειοψηφία δεν μπορεί να δώσει περισσότερα λεφτά.Από την άλλη είναι σαφές ότι όσο συντηρείται μια τέτοια κατάσταση "πονηρούληδες" εργοδότες εκμεταλλεύονται το κλίμα.Πώς δημιουργείς ανταγωνισμό εργοδοτών; Διάολε, φέρνοντας επενδυτές. Απλοποιώντας τη νομοθεσία, τελειώνοντας με το κτηματολόγιο, ορίζοντας χρήσεις γης, επιταχύνοντας τους ρυθμούς απονομής δικαιοσύνης, έχοντας σταθερό φορολογικό πλαίσιο (δεν μπορεί μια εταιρεία να μην μπορεί να κάνει business plan γιατί κάθε χρόνο αλλάζει η φορολογική νομοθεσία), έχοντας λειτουργικές υποδομές (πχ να μην κλείνουν την εθνική οδό κάθε τόσο οι αγρότες), λύνοντας τον γόρδιο δεσμών των κόκκινων δανείων των τραπεζών έτσι ώστε να μπορεί να υπάρχει χρηματοδότηση εταιρειών από τις τράπεζες, χτίζοντας ένα εκπαιδευτικό σύστημα φιλικό προς την επιχειρηματικότητα (ναι, αναφέρομαι στα πανεπιστήμια όπου κουμάντο κάνουν τα καδρόνια των ΕΑΑΚ)...Αλλά για να γίνουν όλα αυτά είναι άπειρες οι ιδεοληψίες που πρέπει να πολεμήσουμε. Και κατά βάση ΔΕΝ θέλουμε. Εμείς. Οι άνεργοι, οι κακοπληρωμένοι. Με αυτή την έννοια είμαστε "τεμπέληδες". Ιδέες δεν αλλάζουμε.
