Η ΧΑ είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Αλίμονο σε όσους έλεγαν "δεν ήξερα τι ψήφισα". Ενήλικες είναι, ας γνώριζαν. Αυτές είναι οι ευθύνες της ενηλικότητας και της δημοκρατίας. Αν στήριξες δολοφόνους φταις.Και είναι άριστο το γεγονός ότι λήγει (ή έτσι φαίνεται) και το ότι αντιμετωπίστηκε θεσμικά και όχι με όρους εκδίκησης ή συγκάλυψης. Καμία σχετικοποίηση του δεινού που έχει διακριτικό τίτλο Χρυσή Αυγή. Καιρός του ήταν να τιμωρηθεί. Επουδενί όμως δεν είναι ό,τι χειρότερο μας έχει βρει από τη μεταπολίτευση και μετά (και προφανώς αποκλειστικά σε πολιτικό επίπεδο διότι δεν θα βάλουμε μέσα τα τροχαία). Είτε σε αριθμούς νεκρών είτε σε τραυματίες είτε σε καταστροφή δημοσίας και ιδιωτικής περιουσίας*.Όσοι της προσφέρουν αυτόν τον τίτλο το κάνουν είτε εκ του πονηρού για να κρύψουν το πραγματικά μεγαλύτερο κακό είτε από συνταρακτική άγνοια. Αυτό το μεγαλύτερο κακό δεν είναι κάτω από τον τίτλο μίας οργάνωσης, ενός ονόματος. Είναι πολλά αυτοκέφαλα μικρά τμήματα με κοινό ιδεολογικό παρανομαστή. Οι δολοφόνοι του 15χρονου Αφγανόπουλου στα Κάτω Πατήσια είναι λεύτεροι και ωραίοι. Και πάνω από όλα άγνωστοι και στο απυρόβλητο. Ο σχεδόν δολοφόνος του Πολυζωγόπουλου καίτοι συνελήφθη και δικάστηκε δεν ανήκε σε ένα κόμμα να τον δικάσουμε μαζί με τον πολιτικό του αρχηγό όπως ο σχεδόν δολοφόνος του Κουσουρή. Αναρχικός δήλωνε. Και ως ιδεολογική ταμπέλα δεν έχει καθόλου την απαξία που φέρεται να έχει η ακροδεξιά. Για την ακρίβεια έχει την αχλή μιας γοητείας. Κάτι αγωνιστικό. Κάτι ρομαντικό. Και φοβερή στήριξη μέσα από τα ΜΜΕ και τα πανεπιστήμια. Λες και οι μολότωφ δεν καίνε ανθρώπους και περιουσίες. Λες και από το 1974 και εντεύθεν υπό το ιδεολογικό κάλυμμα της ακροαριστεράς δεν έχουν σκοτωθεί αμέτρητοι άνθρωποι (είτε ως στόχοι είτε ως παράπλευρες απώλειες). Λες και δεν έχουν δαρεί αγρίως ακόμη περισσότεροι. Λες και δεν έχουν καεί περιουσίες και δεν έχουν γίνει επιθέσεις σε χώρους εργασίας. Λες και δεν έχουν καταστραφεί άπειρες επιχειρήσεις.Και για να το κλείσω -διότι όλο το κείμενο έχει λογικά κενά και σφάλματα. Ευχής έργο η σκληρή και παραδειγματική τιμωρία της Χρυσής Αυγής και του άτεγκτου αυτής αρχηγού Μιχαλολιάκου. Ευχής έργο η ποινική και πρωτίστως κοινωνική καταδίκη οιασδήποτε πολιτικής ομάδας καταφεύγει στη χρήση βίας διότι της απουσιάζει η δύναμη της πειθούς.--------------* Ζω για τη μέρα που είτε ένα πανεπιστήμιο είτε ένας δημοσιογράφος θα κάνει μια σαφή έρευνα για όλα τα θύματα και τις απώλειες που έχει φέρει η ακροαριστερά στην Ελλάδα. Από την ΕΟ 17Ν στο κάψιμο της οροφής του Πολυτεχνείου το 1994. Και από το γόνατο της δικηγόρου πρόπερσι στα Εξάρχεια στην επίθεση στην Athens Voice.
