Κατά τον Αρχοντοχωριάτη του Μολιέρου έτσι κι η μεταπολεμική Ελλάδα μετακομίζουσα από τα πέρατα των ελληνικών ορέων και κάμπων σε αστικά περιβάλλοντα διατήρησε στο σύνολό τους σχεδόν τα ήθη που ήδη είχε. Η βαθιά ελληνική επαρχία εξόντωσε τους αστικούς πληθυσμούς σε όλες τις επαρχιακές πόλεις που είχαν στηθεί με την μίνι βιομηχανική επανάσταση του Βενιζέλου. Ήταν το ένστικτο επιβίωσης που έσπρωχνε αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Αλλιώς "δεν θα μας ήξερε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας" κατά το κοινώς λεγόμενο...Το καφενείο έγινε τηλεοπτικό παράθυρο και η κουβέντα δίπλα στη βρύση μεσημεριανάδικο. Αντίστοιχα, το "δεν είδα τίποτα, δεν ξέρω τίποτα" πήρε τη μορφή μιας ιδεολογικής ομερτά. Από τους ΑΕΚτζήδες που βάφτισαν ρουφιάνο τον Ντέμη, στους αντιστασιακούς του αντικαπνιστικού νόμου ή από τους ΚΚέδες που βαφτίζουν ρουφιάνο -τον μη συμπαθή κατά τα λοιπά- Μπογδάνο επειδή τολμάει να λέει ποιοι είναι αυτοί που δέρνουν αστυνομικούς στους πιστούς της ενορίας που "πέφτουν από τα σύννεφα". Η ίδια συγκάλυψη...Επί του πρακτέου, στην τριτοκοσμική Αγγλία πχ έχει με επιτυχία εφαρμοστεί το πρόγραμμα neighbourhood watch. Ένας κάτοικος ανά συνοικία, γειτονιά κτλ σ υ ν ε ρ γ ά ζ ε τ α ι με την αστυνομία (σ.σ. δωρεάν, εθελοντικά) αναφέροντας ό,τι ύποπτο. Διανοείται κανείς κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα;Ενίοτε δε η δυσπιστία προς την κεντρική διοίκηση δεν είναι αδικαιολόγητη διότι κάθε επαγγελματικός κλάδος (και όχι μόνο) στην Ελλάδα συναπαρτίζεται από τους ίδιους ανθρώπους. Ομερτά παντού. Υπάρχει εκπαιδευτικός συνδικαλιστής που να έχει εισηγηθεί ποτέ κάτι κακό για συνάδελφό του σε πειθαρχικό συμβούλιο; Ή γιατρός ή δικηγόρος ή δημοσιογράφος ή υπάρχει ποτέ ομόφωνη προκαταρκτική στη Βουλή; Θα ξεχάσουμε τον Βενιζέλο που έλεγε ότι οι τραπεζικοί λογαριασμοί του Άκη είναι τηλεφωνικοί αριθμοί;Πριν να δείξουμε την "τοπική κοινωνία" ας δείξουμε την τοπική κλαδική, τον συνάδελφο, τον συμφοιτητή, εμάς. Κανείς δεν ξέρει τίποτα σε αυτή τη χώρα. Απόδειξη; Η 17Ν ήταν δυο οικογένειες και πέντε φίλοι, που ήταν κατά των ελίτ κατά τα λοιπά, κρυμμένοι μέσα στον αστικό τρόπο ζωής...Ή σε περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων σε κάποιες χώρες εφαρμόζεται ο χημικός ευνουχισμός. Είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε ανοιχτά ή θα αρχίσουμε να μιλάμε για τα δικαιώματα του φυλακισμένου ξεχνώντας τα δικαιώματα του θύματος όπως συμβαίνει σχεδόν σε κάθε αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα τα τελευταία 40 χρόνια;ΥΓ Σε περίπτωση κακοποίησης ανηλίκου στη γειτονιά μου, που είχε πέσει στην αντίληψή μου (και όλης της γειτονιάς δηλαδή καθώς τα ουρλιαχτά ακούγονταν παντού), η δικιά μου "ρουφιανιά" (στην Εισαγγελία ανηλίκων, στο οικείο ΑΤ και στο Χαμόγελο του Παιδιού) ήταν πλήρως αποτυχημένη. Απλά χαθήκαν τα ίχνη της οικογένειας μετά από έξωση διότι δεν πλήρωνε το νοίκι... Άρα εγώ απέτυχα πλήρως να προστατέψω ένα παιδί. Δεν ξέρω με βεβαιότητα ποιο είναι το σωστό. Ξέρω όμως ότι η σιωπή είναι λάθος.
