Περί γούστου, αισθητικής και τέχνης έχουν γραφτεί εκατοντάδες βιβλία. Δεν μπορεί να αρέσουν όλα σε όλους, ούτε μπορεί η δημόσια τέχνη να λειτουργήσει ακριβώς με ψηφοφορία του κοινού.Το ωραίο, ως έναν βαθμό, συνήθως ορίζεται ιστορικά από αυτόν που έχει «τα φράγκα» την «εξουσία» και τις «ισχυρές γνώμες» με το μέρος του. (Με διαφόρων τύπων παραδοξότητες να συμβαίνουν κατά καιρούς...)Στην συγκεκριμένη περίπτωση πάντως το έργο εξυπηρετεί απόλυτα τον σκοπό του, κάνει αισθητή την παρουσία του, αναφέρεται στην αρχαιότητα με αφαιρετικό και πρωτοτυπο τρόπο και δεν «καπελώνει» το κτίριο αλλά έρχεται σε αρμονία και “διάλογο” με αυτό...Αν θέλετε να γκρινιάξετε για κάτι, έχετε όλο το ελεύθερο να βγάλετε το άχτι σας στη διάλυση της πινακοθήκης και τη μετατροπή της από Μοντέρνο τοπόσημο, σε «βλαχόσημο».