Η κατανάλωση στη Δύση σταδιακά ισορροπεί (αυτό που σε άλλο άρθρο θα το ονομάζαμε οικονομική κρίση). Όταν η αύξηση προκύπτει από λαούς που βγαίνουν από την πείνα, ποιος θα τους πει πως πρέπει να συνεχίσουν να πεινάνε για το καλό του περιβάλλοντος; Το πάγιο αίτημα της Αριστεράς για αναδιανομή του πλούτου, άλλωστε, δεν οδηγεί σε αύξηση της κατανάλωσης; Σε τι οδηγεί;Γιατί δεν μιλάμε καθόλου για τον υπερπληθυσμό; Ώστε να ζούμε λιγότεροι, καλύτερα; Έπειτα, δεν θέλουμε την αποψίλωση των δασών (σωστό), αλλά ούτε τις γενετικές παρεμβάσεις που αυξάνουν την απόδοση των φυτών. Ε, πως θα γίνει; (Μη μου πείτε για το φαγητό που πετάμε, κακώς το πετάμε, αλλά και πάλι δεν φτάνει).Να μιλήσουμε για το περιβάλλον, ναι, αλλά σε αυτή τη βάση. Όχι στη βάση του φτωχού που θα'θελε να'ταν πλούσιος και δεν ξέρει τι του φταίει, κι όλο ονειρεύεται Αρμαγεδώνες και Θείες Δίκες.