"Η ενσωμάτωση δεν πέτυχε ούτε σε χώρες που διαθέτουν πόρους. Οι Τούρκοι της Γερμανίας..."Καταρχάς, για την ενσωμάτωση δεν αρκούν μονάχα οι οικονομικοί πόροι, όσο κι αν αυτοί είναι όντως απαραίτητοι. Για την μειωμένη ενσωμάτωση των Τούρκων στη Γερμανία έπαιξε σημαντικότατο ρόλο η γενικότερη ρατσιστική κουλτούρα την οποία συμμερίζεται μεγάλο μέρος της γερμανικής κοινωνίας. Στη Γερμανία, με το δίκαιο του αίματος, ήταν (και νομίζω εξακολουθεί να είναι) εξαιρετικά δύσκολο να πάρει κανείς την γερμανική υπηκοότητα, ακόμα και στην τρίτη γενιά. Να μην ξεχνάμε την περίπτωση της ναζιστικής ομάδας που διέπραττε φόνους Τούρκων (και 1-2 Ελλήνων, όλοι οι "μαυριδεροί" γι'αυτούς ήταν ένα και το αυτό): οι υπηρεσίες ασφαλείας έκαναν τα πάντα για να συγκαλύψουν την υπόθεση και χρέωναν τα φονικά σε ξεκαθαρίσματα λογαριασμών στην παροικία των μεταναστών.Για να πάρεις μια ιδέα για τη σταση της γερμανικής κοινωνίας του 50 και του 60 απέναντι στον γκασταρμπάιτερ, δες την ταινία του Φασμπίντερ "Ο Ελληνας γείτονας" : αν αυτή η μεταχείριση επιφυλασσόταν σε χριστιανό Ευρωπαίο, φαντάσου τι συνέβαινε στην περίπτωση των Τούρκων... Από την άλλη πλευρά, όσο προβληματική και αν είναι η ενσωμάτωση των Τούρκων στη Γερμανία, δεν είναι διόλου αμελητέα: σκέψου μονάχα ότι συμπρόεδρος του κόμματος των Πρασίνων ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια Τούρκος τρίτης γενιάς, ενώ ο σημαντικότερος ίσως αυτή τη στιγμή ενεργός "Γερμανός" σκηνοθέτης είναι ο Φατίχ Ακίν. Μάλιστα, σε κάποια ταινία του, έδειχνε ότι στις λαϊκές συνοικίες, απέναντι στις νεανικές συμμορίες των Γερμανών, η μόνη λύση ήταν η δημιουργία αντίπαλων μεικτών συμμοριών από Τούρκους, Έλληνες και Σέρβους...