Στην Ελλάδα, όμως, όλα γίνονται ανάποδα. Πρώτα ήρθαν τα πατίνια και μετά σκεφτήκαμε να φτιάξουμε νομοθεσία. Πηγή: www.lifo.grΕντελώς πληροφοριακά, αυτό συνέβη παντού σε ολόκληρο τον κόσμο (επειδή παρακολουθώ επισταμένως τη διεθνή πραγματικότητα, θα με εξέπληττε ιδιαίτερα αν μου παρέθετε κάποιος παράδειγμα περί του αντιθέτου). Οι αρχές αιφνιδιάστηκαν...Και, όσο κι αν παρουσιάζει πλεονεκτήματα, αυτό το μοντέλο κινητικότητας δημιουργεί πλήθος προβλημάτων πέρα από το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης κατάληψης των πεζοδρομίων: Για παράδειγμα, ποιος ευθύνεται αν ο οδηγός του πατινιού, με υπαιτιότητά του, προκαλέσει τροχαίο με σοβαρό τραυματισμό ή και θάνατο (ανατρέποντας π.χ. έναν ηλικιωμένο, σύγκρουση με δίκυκλο που οδηγεί στην ανατροπή του, εξαναγκασμός ΙΧ να προβεί σε ελιγμό που προκαλεί περεταίρω ατύχημα...) . Ποιος θα αποζημιώσει το θύμα; ο οδηγός του πατινιού που ενδέχεται να είναι ανήλικος ή απολύτως οικονομικά αφερέγγυος ή η εταιρία (της οποίας η δράση θα καταστεί έτσι ασύμφορη); Θα μπορεί να οδηγηθεί το πατίνι από αναβάτη που έχει καταναλώσει σημαντική ποσότητα αλκοόλ; Θα πρέπει να έχει ο οδηγός του την ελάχιστη γνώση κυκλοφοριακής αγωγής (σήματα); θα μπορεί να παραβιάζει όλους τους κανόνες του ΚΟΚ επειδή το όχημα δεν έχει "πινακίδες" ;