Μια κλασικά βαρετή χολιγουντιαντή ταινιούλα εποχής δηλαδή χωρίς κανέναν συναισθηματικό βάθος(mood) που ασχολείται με τα "καυτό ζήτημα" των παρακμιακών ηθοποιών του χόλιγουντ και τον ανασφαλειών τους.Με το οποίο έχει ασχοληθεί ο Λιντς έχοντας δώσει τεράστιες εντάσεις και βάθος στο Mullholland drive με μορφολογική και αισθητική αρτιότητα και πρωτοτυπία.Ακόμη δεν έχω καταλάβει γιατί ο Ταραντίνο θεωρείται καλός σκηνοθέτης με επιφανειακές ταινίες σαν το το Pulp Fiction,δεν υπάρχει καμία κριτική,κανένα πνευματικό περιεχόμενο μέσα τους,απλή παράθεση.Ακόμη και ταινίες σαν το Crank του Στέιθαμ περισσότερο ενδιαφέρον έχουν αισθητικά τουλάχιστον.