Την Ακρίτα την διάβαζα όταν πήγαινα στο γυμνάσιο, τότε που χρονογραφούσε στον Ταχυδρόμο, για να γελάω. Μετά το'κοψα γιατί σοβάρεψα.Την Φλέσσα δεν την ξέρω, αλλά αυτό που έγραψε μοιάζει μάλλον με κομπλιμάν προς την πόλη της Πρέβεζας παρά σαν ψυχανάλυση του Καρυωτάκη. Αλλά η Ακρίτα κάτι έχει πάθει τώρα τελευταία και αρπάζεται με το παραμικρό. Όσο, δε, δεν της απαντούν, γκαζώνει περισσότερο. ΟΚ, την μάθαμε την γνώμη της για τον Σεφερλή (που δεν μας ενδιέφερε η γνώμη της). Στην Μυρσίνη λίγα είπε γιατί η εν λόγω λούφαξε (δεν ήταν και δυνατός αντίπαλος, να υποθέσω, είχε και έναν πατέρα βαρύ όνομα και το σεβάστηκε). Τώρα της την έδωσε η Φλέσσα. Μήπως τον θέλει έναν ψυχίατρο, εδώ που τα λέμε, η κυρία Ακρίτα; Το τι βασάνιζε τον Καρυωτάκη και την Πολυδούρη ή τον Σεφέρη δεν μας ενδιαφέρει. Ας πάει σε ένα φιλολογικό καφενείο να ξεδώσει, αν νιώθει έτσι. Εμείς (οι περισσότεροι δηλαδή) έχουμε σοβαρά θέματα (επιβίωσης) να ασχοληθούμε.
