Στην κατά τα άλλα ωραία συνέντευξη ομολογώ ότι με λύπησε η αναφορά στην συνειδητή αποχη από τις εκλογές, και βρίσκω, ας μου επιτραπεί, την αναλογία με το φαγητό λίγο ρηχή.Ξέρω ότι σε πολλούς της γενιάς μας (30-40), τέτοιες απόψεις είναι πολύ συνηθισμένες. Υποψιάζομαι ότι το μεγαλύτερο, αν και κρυφό, κίνητρο είναι να αποφύγουμε τον στιγματισμό του "κομματοσκυλου" που πολύ εύκολα δίνεται αριστερά και δεξιά. Έτσι είναι πιο εύκολο να είναι κανείς απολιτικ και έχει καταλήξει αυτό να είναι και cool.Ωστόσο, έτσι καταλήγουν να καθορίζουν τις ζωές μας ατομα από άλλες γενιές με απαρχαιωμένες αντιλήψεις. Δεν νομίζω ότι έχουμε αυτή την πολυτέλεια.Νομίζω ότι πάντα η δημοκρατία έχει αρκετά μεγάλη δόση της αρχής "το μη χείρον βελτιστο". Αυτό μπορεί να μην είναι ωραίο αλλά είναι ρεαλιστικό.Και για να ξανάρθω στην αναλογία με το φαγητό, ε, άμα είναι να πεθάνω από την πείνα δε βαριέσαι τρωω και κουκιά.