@Lumidy 3.4.2019 | 11:50Ναι είναι υγειονομική παράβαση (περισσότερο προληπτικής φύσεων), όταν όμως γίνεται συνεχώς, χωρίς να διαχωρίζονται τα μαχαίρια και οι μηχανές ανά αποκλειστική κοπή προϊόντων. Εδώ δεν έγινε έτσι και εξηγείται ο λόγος. Δεν θα πάθαινε και τίποτα ο πελάτης που ξέρασε όλη την χολή του στον υπάλληλο. Αν πράγματι ήταν τόσο σοβαρές οι υγειονομικές συνέπειες από τέτοια λάθη ή έστω τις αναγκαστικές, στιγμιαίες επιλογές, υποχρεωτικά θα είχαν εντελώς διαφορετικούς πάγκους, απομονωμένους και πλήρως διαχωρισμένους ο ένας από τον άλλο, των αλλαντικών και των τυριών, όπως γίνεται με τα κρεατικά και τα είδη αλιείας, που βρίσκονται σε εντελώς διαφορετικά σημεία μεταξύ τους, ούτε καν κοντά, ο ένας με τον άλλο. Στη τελική, αν κρίνεται τόσο επικίνδυνη η κοπή ενός σαλαμιού και έπειτα ενός τυριού με το ίδιο μαχαίρι ή την ίδια μηχανή (μεμονωμένα ή κατ΄επανάληψη), ας υποχρεώσουν τον πλήρη διαχωρισμό πάγκων μεταξύ τους, αλλαντικών-σαλαμιών, μόνα τους! (Το γεγονός ότι θα υποχρεωθούν έτσι να προσλάβουν διπλάσιο προσωπικό, εφόσον είθισται ο ίδιος υπάλληλος να έχει αναλάβει τον ίδιο πάγκο, τυριών και αλλαντικών, είναι δικό τους ζήτημα και υποχρεωτικά θα το κάνουν).Δεν είδα να παθαίνουμε κάτι που με το ίδιο μαχαίρι στο σπίτι μας κόβουμε ταυτόχρονα, σχεδόν τα πάντα... ..εγώ θυμάμαι τον μπακάλη της γειτονιάς μου, μικρός όταν ήμουν, που με το ίδιο μαχαίρι έκοβε τα πάντα (καθάριζε και τα νύχια του...!). Ένα μαχαίρι με σχεδόν μισό πλάτος λάμας από τα λιμαρίσματα, με την σπασμένη λαβή του, επιδιορθωμένη, σφικτοτυλιγμένη, με λιπαρό σπάγκο και πάντα μετά το λιμάρισμα να κόβει άμεσα χωρίς να μεσολαβεί πλύσιμο (ενώ πρέπει). Ε, δεν πάθαμε τίποτα. Απολύτως τίποτα!... Πολύ μυγιάγγιχτοι γίναμε νομίζω. Δεν αναφέρομαι σε ακρότητες...«Τώρα, απ' την στιγμή που ένα κατάστημα κλείνει 21:00 για παράδειγμα, μπορώ να πάω 20:55 να πάρω κάτι. Το αν είναι ηθικά σωστό ή όχι, είναι άλλη κουβέντα. Εγώ δεν θα πήγαινα, αλλά στην ανάγκη δεν ξέρεις ο άλλος τι θα έκανε.»Γι΄αυτό μίλησα για σεβασμό εκ μέρους μας ως πελάτες σε ορισμένες περιπτώσεις. Και μπράβο σου που δεν θα πήγαινες. Τώρα, αν υπήρχε περίπτωση ανάγκης, εγώ θα έδινα ένα μικρό φιλοδώρημα στον υπάλληλο, αλλά επειδή νομίζω απαγορεύεται ρητά (και η αποδοχή του αποτελεί λόγο απόλυσης, τουλάχιστον στα πολυκαταστήματα), θα γέμιζα τον/την υπάλληλο ευχαριστίες, κατανοώντας την θέση του. Είναι το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω.Γιατί όμως, κάτι μου λέει ότι ο εν λόγω πικρόχολος πελάτης δεν είχε καμία ανάγκη;;... ..υποθέτω πως αν είχε πραγματική ανάγκη και εφόσον είχε εξυπηρετηθεί, δεν θα συμπεριφερόταν έτσι με αποτέλεσμα την απόλυση του υπαλλήλου. Σημειωτέον ότι τον υπάλληλο δεν τον αντιλήφθηκε κάποιος υπεύθυνος του καταστήματος, αλλά ο ίδιος ο πελάτης διαμαρτυρήθηκε.Ας ξανασκεφτούν όμως, μερικά πόστα πολυκαταστημάτων και σουπερ μάρκετ να κλείνουν λίγο νωρίτερα ώστε να αποφεύγονται τέτοια περιστατικά και οι υπάλληλοι να προλαβαίνουν να ολοκληρώσουν τις εργασίες τους, οι οποίες δεν είναι μόνο η εξυπηρέτηση πελατών.σ.σ.: Η οποιαδήποτε απόλυση σήμερα, αποτελεί καταδίκη για τον κάθε απολυόμενο.
