Εγώ το έχω κάνει.Πιστεύω ότι αν είσαι συναισθηματικά σκεπτόμενος, ξέρεις τα "όρια" της ειλικρίνειας και τον τρόπο να είσαι ειλικρινής χωρίς να πληγώσεις (ακόμα περισσότερο, ενδεχομένως) τον άλλο.Νομίζω ότι αυτό που πολλοί χρησιμοποιούν μάλλον χαιρέκακα (τουλάχιστον στις περιπτώσεις που μου έχουν τύχει εμένα), η ατάκα "η αλήθεια πονάει, είναι σκληρή κλπ" είναι στο χέρι μας να το χειριστούμε με τρόπο που θα είναι πιο ελαφρύς για τον άλλο, ενώ παραμένει η βασική αλήθεια.Εξάλλου, για να βρέθηκε "πόρτα" ανοιχτή στα συναισθήματά σου να μπει άλλο πρόσωπο και μάλιστα με τέτοια ένταση, σημαίνει ότι όντως η υπάρχουσα σχέση είχε κάνει τον κύκλο της, όπως λένε.Πιστεύω ότι αν κάποιος χωρίσει ειλικρινά και ευγενικά, μετά από σκέψη βέβαια και με σιγουριά - μη γυρνάει να τσιγκλάει μετά τον άλλον που άφησε και να τον χρησιμοποιεί - δε "χρωστάει" κάτι.Κανείς μας δε μένει αλώβητος σε αυτή τη ζωή... Ο άνθρωπος που αφήνεις πίσω (αν το αποφασίσεις) θα έχει κάθε δικαίωμα να πληγωθεί, ακόμα και να σε μισήσει πιθανώς, αλλά δε θα έχει δικαίωμα να σου ζητήσει τα ρέστα ή να ζητήσει κάτι παραπάνω.