Γιατί νιώθω πως το μόνο που αλλάζει ανάμεσα σε κάποιον που δουλεύει πολύ για να απολαύσει κάτι και σε κάποιον που δουλεύει λιγότερο ή και καθόλου και απολαμβάνει το ίδιο (ή περισσότερο) είναι το ότι ο πρώτος παίρνει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το ίδιο πράγμα και ίσως το απολαμβάνει περισσότερο επειδή είναι πιο ξεχωριστό/σπάνιο στον μικρόκοσμό του. Οποιοσδήποτε από τους δύο μπορεί να είναι κομπλεξικός ή περήφανος (ή και τα δύο) για τους δικούς του λόγους. Επίσης ο κόσμος δεν ήταν ποτέ ίσος και κανείς δεν έχει την ίδια αφετηρία. Το να δουλεύεις πολύ (ή καθόλου) μπορεί να σε κάνει "καλύτερο" άνθρωπο όπως επίσης μίζερο και συμπλεγματικό. Δεν υπάρχει άμεση συσχέτιση, εξαρτάται από την περίπτωση. Πικρές αλήθειες, όπως ο καφές μου :D