Δεν ξέρω πού πήγαινες εσύ σχολείο, γιατί εμένα οι περισσότεροι συμμαθητές μου είναι άνεργοι ή ημιαπασχολούμενοι. Ναι, είχα και συμμαθητές που πέτυχαν: άλλος ήταν πολύ καλός, άλλος κληρονόμησε την περιουσία των δικών του, άλλον τον έστειλαν οι γονείς του στο εξωτερικό (κι εκεί δεν διαπρέπει, αλλά σε σχέση με την Ελλάδα τον λες και άρχοντα), άλλος έκανε πλούσιο γάμο και άλλος είχε ή φρόντισε να αποκτήσει τα κατάλληλα κονε (με θεμιτά και αθέμιτα μέσα). Από όλους αυτούς, θαυμάζω μόνο αυτούς που πέτυχαν επειδή το άξιζαν. Για τους άλλους με πιάνει ώρες ώρες το γαμώτο, αλλά σκέφτομαι ότι έχει ο καιρός γυρίσματα.Επίσης για τα συνέδρια που λες, επειδή μιλούσα γι΄αυτό το θέμα με μια γνωστή μου πρόσφατα που βαυκαλιζόταν ότι ήταν ομιλίτρια στο τάδε συνέδριο, να ξέρεις ότι υπάρχουν συνέδρια και συνέδρια, ειδικά στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να έχεις καν έρευνα για να παρουσιάσεις. Αν θέλεις απλώς να μιλήσεις σε συνέδριο, στέλνεις σε 1-2 μια εργασία και πολύ πιθανόν να τη δεχτούν.Εν ολίγοις, μην ζηλεύεις κάποιους γιατί δεν ξέρεις πώς έφτασαν εκεί που έφτασαν (αν έφτασαν κάπου κι απλώς δεν κοκορεύονται και δεν χτίζουν μια ψεύτικη εικόνα). Αντίθετα, πρέπει να φιλτράρουμε και να αξιολογούμε ανθρώπους, καταστάσεις και επιτεύγματα.ΥΓ. με 2 μεταπτυχιακά, πώς και δεν μπορείς να βρεις Διδακτορικό; Υπάρχουν Διδακτορικά που δεν χρειάζονται καν μεταπτυχιακό για να τα κάνεις.ΥΓ. το καταλαβαίνω πως σε παίρνει από κάτω να μην βρίσκεις δουλειά, αλλά με τόσα προσόντα, δεν παίζει να μην βρεις κάτι. Ίσως δεν ψάχνεις σωστά.