βρε παιδάκι μου ενα γραπτό είναι , εκφράζει κατα κάποιον τρόπο ενα "νιώθω" ενα "είναι".είναι δύσκολο να καταλάβουμε καμμιάν φορά τα αισθήματα και τα βιώματα του αλλουνού, να και ένας τύπος προχτές έλεγε και αναρωτιότανε πως είναι δυνατον να μένει ενας άντρας μόνος του στις ημέρες μας. Εμ βέβαια αφου δεν γεννήθηκε δεν ένιωσε δεν εβίωσε ποτές του πως είναι να έχεις να γεννηθεί άσχημος φτωχός και αποτυχημένος. Το αστείο και παράδοξο είναι οτι αντί ολοι εσείς που γεννηθήκατε οι ομορφοι οι πετυχημένοι κτλ κτλ να ευχαριστείτε καθε μέρα τον Θεό για αυτο και εμάς να μας συμπονάτε , αντ΄ αυτου μες δείχνετε με το μικρό δαχτυλάκι και χασκογελάτε ειρωνικα με την παρέα σας χαμένοι μεστην ευτυχία που σας εδώθη ,,,,και δεν θα βρεθεί κανένα κορίτσι να πει .ΟΧΙ αυτος ειναι κακόψυχος και είρωνας, οχι δεν θα το πεί , γιατι εσείς είστε οι ομορφονίοι, και εμένα θα με ταράξει στην μούντζα και στην αρνητική , και θα λέει οτι μου αξίζει οτι βρήκα εμπρός μου. Αλλα έτσι είναι και δεν αλλάζει αυτό