Συμφωνώ με όλους. και προσθέτω, μην στερηθείς τίποτα. Το μυαλό εκνευρίζεται όταν του στερείς. Να τρως ο,τι "σου μυρίσει" αλλά λίγο. Δηλαδή, θέλεις να φας μια βάφλα, πάρε μία και φάε 3 μπουκιές. Και το μυαλό θα ησυχάσει και η γεύση θα σου μείνει. Επίσης, εάν είσαι άνθρωπος του καλού και γευστικού φαγητού, θα σου πρότεινα να κάνεις το εξής για να μπορέσεις να μειώσεις τις ποσότητες που τρως χωρίς να "πονέσεις" . Κάνε το φαγητό τελετουργικό . Δηλαδή σε κάθε γεύμα, πάρε το πιάτο σου, κάτσε στο τραπέζι σου κανονικά, άναψε τα κεράκια σου , βάλε την μουσική σου ή βάλε κάτι να δεις, ή γενικά πρόσθεσε κάτι που σε χαλαρώνει και σε ευχαριστεί μαζί με το γεύμα σου. Μετά προσπάθησε ΚΑΘΕ μπουκιά που βάζεις στο στόμα σου να την γευθείς στο έπακρον. Όπως θα έκανες αν ήταν η τελευταία μπουκιά που είχες στο πιάτο σου. πάντα την τελευταία μας μπουκιά από ένα πιάτο που μας αρέσει, την "κρατάμε" και την "ζούμε" πιο πολύ από τις υπόλοιπες. Γενικά αν το σκεφτείς συναισθηματικά είσαι δεμένη με τις πρώτες και τις τελευταίες μπουκιές ενός γεύματος, οι υπόλοιπες, οι μεσαίες δηλαδή είναι αυτόματες και μηχανικές κατά μία έννοια. Αυτό πιστεύω πως θα σε βοηθήσει να μειώσεις τις ποσότητες φαγητού σου και θυμήσου χωρίς να στερηθείς κάτι. Απλά ΟΧΙ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ. Ξέρεις τι εννοώ, μην το αναλύσω. Καλή αρχή στις καινούργιες σου συνήθειες, και συνεπώς ζωή!