Συγνώμη κιόλας αλλά έχω κάποιες απορίες (εάν θες απαντάς, δε θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση):δείγματα θα είχε και πριν τον παντρευτεί η μητέρα σου, γιατί τον παντεύτηκε? έχετε συζητήσει ποτέ μεταξύ σας για όλα αυτά?χαίρεσαι, λυπάσαι ή σε αφήνει αδιάφορη ότι πέθανε? θα ήθελες να ζει και να ήταν απλά μακριά σας εδώ και χρόνια?ενδομυχα κατηγορείς την μητέρα σου για αυτά που έχετε περάσει?φόβοι για το εάν θες εσύ να κάνεις οικογένεια και κριτήρια που θα επιλέξεις σύντροφο έχεις?τουλάχιστον τώρα είσαι ευχαριστημένη εσυ και ο αδελφός σου από την ζωή σας? έχετε ηρεμήσει?Σου εύχομαι ειλικρινά να επουλωθουν οι πληγες που κουβαλας και να προχωρησεις σε αυτα που θες.(Απλά νευριαζώ πολύ όταν βλέπω γονείς πόσο λάθος συμπεριφέρονται στα παιδιά τους και θα ήθελα να υπήρχε Ηρώδης γονιών...)