Ειμαι 20 και περναω παρομοια φαση με εσενα.Παντα μου φαινονταν ελκυστικοι ολοι εκεινοι που ηταν στον δικο τους κοσμο,μακρυα απο τις κοινες ανησυχιες και τη ματαιοδοξια των υπολοιπων.Μεσα απο αυτο μου τον ενθουσιασμο νομιζω υποσυνειδητα αρχισα να συμπεριφερομαι σαν εκεινους και καταληγω σημερα να δυσκολευομαι να βρω ανθρωπους με τους οποιους μπορω να επικοινωνησω βαθια κι ουσιαστικα.Με τους φιλους μου δεν εχω τοσο μεγαλο προβλημα γιατι εχουμε ουτως η αλλως κοινες προσλαμβανουσες.Το προβλημα το εντοπιζω εκει ακριβως που το εντοπιζεις κι εσυ.Τον τελευταιο καιρο μου το επισημαινουν και οι γυρω μου.Εχω παρα-γινει επιλεκτικη και αυτος ο νεος εαυτος εντοπιζει αμεσως κατι μικρο,για το οποιο οι περισσοτεροι (για να μην πω ολοι εκεινοι) που με πλησιαζουν δεν μπορουν να γινουν 'συμπρωταγωνιστες'.Προφανως δεν βρικσεις βοηθητικο το σχολιο μου. Αυτο που ηθελα να σου επισημανω ειναι πως υπαρχουν κι αλλοι νεοι ανθρωποι που για τους δικους τους λογους εχουν την ιδια υποψια με σενα!Καλη υπομονη καλλιτεχνη.
