#7Πώς χάνεται η στιγμή λοιπόν.....Συμφωνώ με την αναφορά της Α.μπα στις φοβίες, με μια προϋπόθεση: το άτομο να μην αντιδράει ενεργητικά, δηλαδή να μη κάνει κάτι για να αντιμετωπίσει τους φόβους του. Γεγονός που με οδηγεί στη δεύτερη σκέψη, ότι το σημαντικό εδώ είναι η καθήλωση, η παθητική (χωρίς δράση) ενεργοποίηση του μυαλού για να "αντιμετωπίσει" τις φοβίες. Γεγονός που με οδηγεί στην τρίτη σκέψη, ότι όχι μόνο οι φοβίες αλλά και οι επιθυμίες για τις οποίες δεν κάνουμε τίποτα να τις ικανοποιήσουμε, παρά μονάχα ενεργοποιούν εγκεφαλικές λειτουργίς (τις καταχωνιάζουμε ή αναβάλουμε ή ονειροβατούμε ή κάνουμε κατασκευές ή ακόμα και τις πολεμάμε!!!), δημιουργούν αυτή την αίσθηση της "απόστασής" μας από το τώρα. Συμπερασματικά, επικεντρώνομαι περισσότερο στις συνέπειες της παθητικότητας.