Εμένα να δεις, παρόλο που ζω απλώς σε άλλη πόλη. Κι εμένα με πιάνει νοσταλγία και νεύρα που μερικές βλαμμένες φίλες μου δεν έχουν σκάιπ και θα ξεχάσω τα μουτράκια τους έτσι όπως πάμε. Αλλά δεν κατάλαβα να χάνουμε την επαφή, βριζόμαστε το ίδιο φανατικά όπως και από κοντά. Άσε το λιώσιμο όταν σηκώνουν το τηλέφωνο τα παιδάκια τους και αναγνωρίζουν τη φωνή μου.
