Είναι μερικές λέξεις που σε πονάνε κατάσαρκα. Είναι μερικά ποιήματα που χαράσσονται για πάντα μέσα σου. Ένα από αυτά, είναι για μένα, το συγκεκριμένο του Χριστιανόπουλου. Καμιά φορά, δεν υπάρχει μεγαλύτερη υπενθύμιση από την ποίηση... Και χρειάζονται υπενθυμίσεις γιατί οι άνθρωποι δυστυχώς, ξεχνούν εύκολα. Ξεχνούν πως το να βρεις τον άνθρωπο σου, είναι τόσο σπάνιο. Και τόσο όμορφο.. Κι είναι αγενές να τρίβεις στα μούτρα του άλλου, το δικό σου ανικανοποίητο.
