#2 - Αγαπητή συμπάσχουσαΕίμαστε περίπου στην ίδια κατάσταση, με την διαφορά ότι ο δικός μου έχει κακή συμπεριφορά, εκτός από κακή σχολική επίδοση, ωστόσο περνάει τις τάξεις χατιρικώς γιατί, κατά πως φαίνεται, οι καθηγητές θέλουν να τον βοηθήσουν. Η ψυχολόγος είπε πάνω κάτω τα ίδια, ότι δηλαδή πάσχει από βαρεμάρα, και ότι πρέπει να γεμίσει τον χρόνο του με δραστηριότητες για να νικήσει αυτήν την βαρεμάρα ώστε να μην εξελιχθεί σε κατάθλιψη. Η άλλη διαφορά είναι ότι ο δικός μου ο γιος δεν έχει πατέρα, οπότε πρέπει να καλυφθεί κάπως ΚΑΙ αυτό το κενό.Κατά την γνώμη μου, και κατά τον τρόπο που εγώ κρίνω πως θέλω να αντιμετωπίσω την κατάσταση, προέχει η ψυχική υγεία του παιδιού, δηλαδή να ξεπεράσει την τωρινή κατάσταση, είτε λέγεται εφηβεία, είτε βαρεμάρα, είτε ψιλοκατάθλιψη. Δεν αντιλέγω, το ιδανικό θα ήταν το παιδί (είτε το δικό σου είτε το δικό μου) να συνερχόταν αύριο και να πήγαινε σε όλα πρίμα, αλλά επειδή αυτό δεν γίνεται ως εκ θαύματος, είναι όμως υπερβολή να λέμε ότι αν δεν γίνουν όλα στην ώρα τους θα είναι πλέον αργά. Ποτέ δεν είναι αργά για κανέναν, απλά κάποιοι θέλουν τον χρόνο τους, άλλοι πρέπει να δοκιμάσουν κάποιες άλλες καταστάσεις σ' αυτήν την ηλικία, δεν μπορούν να μπουν όλα τα παιδιά στο ίδιο καλούπι.Ευελπιστώ ότι μέσα από αυτές τις δυσκολίες τα παιδιά μας θα βγουν πιο ώριμα, κι ας έχουν μείνει πίσω στα μαθήματα (έλεος!). Εγώ προς το παρόν πετάω αετό και τον παρακολουθώ διακριτικά, ακούω όλες τις σαχλαμάρες που μου λέει, απαντώ σε όσες απορίες του μπορώ και όταν του λέω να φτιάξει κι αυτός βιντεάκι στο youtube όπως αυτοί οι τύποι, να δούμε τι απήχηση θα έχει.Στα 16 του θα μπορείς να τον στείλεις σε κάποια προγράμματα εθελοντικής εργασίας όπου μαζεύονται από όλες τις χώρες παιδιά, δεν χρειάζεται να ξοδεύεσαι για ταξίδια.
