Τα θεματάκια των παιδιών με κέντρισαν σήμερα...#2Δεν έχω παιδιά αλλά είχα μια πολύ δύσκολη εφηβεία. Ξέρω πόσο τραγικά δύσκολο είναι να κρύψεις τις αντιρρήσεις σου ή να τις μετριάσεις αλλά καν΄το. Ακόμα και με τον καλύτερο τρόπο να του το δείχνεις είναι δεδομένο ότι θα αντιδράσει έστω και ασυνείδητα σε αυτό. Συμφωνώ με τον ψυχολόγο στη βάση. Άφησε τον και αν το κάνει από αντίδραση θα επανέλθει αν όχι θα βρει αλλού το δρόμο του. Και αυτό πρέπει να το πιστέψεις γιατί αν τον μεγαλώνεις όπως λες, τότε να του έχεις εμπιστοσύνη :DΝομίζω ότι το ρεζουμέ για όλους τους γονείς είναι εκεί, εμπιστευτείτε τη δουλειά που κάνατε για την ανατροφή των παιδιών σας και αφήστε τα να κάνουν τα λάθη τους. Αν η βάση είναι σωστή μη φοβάσαι :D#7Η πρώτη φορά που στάθηκα σαν ενήλικας μπροστά στους γονείς μου ήταν όταν ανακοίνωσα μια σοβαρή απόφαση για τη ζωή μου. Είχα σχεδιάσει όλα τα ενδεχόμενα και ήμουν απόλυτα έτοιμη και αποφασισμένη. Ακόμα και στην περίπτωση αποτυχίας είχα σχέδιο. Δεν τους άφησα περιθώριο αμφισβήτησης και αμφιβολίας. Δεν τους άφησα και περιθώριο συζήτησης δίνοντάς τους να καταλάβουν ότι τους αγαπώ αλλά μέχρι ενός ορίου. Απο κει και πέρα θα ήταν κατάχρηση και εκμετάλλευση από την πλευρά τους. Και αυτό έπρεπε να το πιστέψω πρώτα εγώ.Δεν ήταν καθόλου εύκολο, ήθελε χρόνο και κόπο και πολύ βάσανο. Αποφάσισα πως προτιμώ τις ενοχές για τα λάθη μου παρά τις ενοχές που μου φόρτωναν οι άλλοι. Οι γονείς μου είχαν δύο επιλογές - να το δεχτούν και να με κρατήσουν στη ζωή τους, ή να αρχίσουν το παιχνίδι των ενοχών και να με απομακρύνουν οριστικά. Ευτυχώς διάλεξαν το πρώτο, πιστεύω γιατί κατάλαβαν τις βλακείες που κάνανε και δεν θέλαν να με χάσουν. Αλλά κυρίως γιατί κατάλαβαν ότι τέλειωσαν τα ψέματα δεν μπορούσαν πια να με ελέγχουν με κανένα τρόπο.Κάνε το πλάνο σου αργά και με προσοχή. Κράτα τη σχέση σου αλλά για σένα και μόνο. Όταν θα έρθει η ώρα και θα έχεις νιώσει μέσα σου πως είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις σου απέναντι τους, πως έκανες τα πάντα και πως απο κει και πέρα αυτοί το εκμεταλλεύονται φύγε. Χωρίς συναισθηματισμούς και εξάρσεις πες ψύχραιμα τι πιστεύεις και γιατί αποχωρείς. Αν το έχεις κάνει κτήμα σου πίστεψε με θα το νιώσουν και θα υπολογίσουν τις κινήσεις τους. Αν η επιλογή τους είναι να συνεχίσουν να επεμβαίνουν τότε... λυπάμαι αλλά οι γονείς σου είναι σκάρτοι. Είναι σκληρό αλλά πρέπει να συνυπολογίσεις και αυτή την εκδοχή. Αν είσαι έτοιμη ακόμα και για αυτό τότε θα είσαι έτοιμη να φύγεις ουσιαστικά.
