Δυστυχώς κι εμένα μου φαίνεται παράξενη η συμπεριφορά του. Δεν είναι κακό να νιώθει δεμένος με τα παιδιά του και να θέλει να περνά αρκετό χρόνο μαζί τους όταν του δίνεται η ευκαιρία. Αν δηλαδή το παράπονό σου ήταν "μας κουβαλιούνται όλη την ώρα τα παιδιά του", δύσκολα θα σου έδινα δίκιο.Όμως το να αποκλείεσαι συστηματικά από αυτές τις συναναστροφές δεν είναι τόσο λογικό, ειδικά αν αυτές όντως είναι συχνές (δηλαδή αν τα έβλεπε μόνο λίγες μέρες το χρόνο θα ήταν αποδεκτό να θέλει να τους αφοσιωθεί αποκλειστικά).Στη δική μου πχ. περίπτωση το να δω τον πατέρα μου χωρίς τη γυναίκα του συνέβαινε όταν είχαμε κάτι πολύ προσωπικό να συζητήσουμε ή όταν κι εκείνη είχε κάτι δικό της να κάνει. Το στάνταρ ήταν να τους βλέπω μαζί, έχοντάς της δε και ελάχιστη συμπάθεια (ας πούμε ότι δεν τη χαρακτήριζε κατά κανένα τρόπο η δική σου διακριτικότητα και χαμηλοί τόνοι) . Αλλά ήταν η γυναίκα του και το έβρισκα πάντα λογικό.Θα το καταλάβαινα δηλαδή αν για κάποιο λόγο δεν τα βρίσκατε με τα παιδιά του, είτε έφταιγαν εκείνα, είτε εσύ, είτε όλοι, και προτιμούσε να διαχωρίζει το χρόνο του ανάμεσά σας. Αφού όμως έχετε καλές σχέσεις δε μπορώ να του βρω κάποια αξιόλογη δικαιολογία.