Αγαπητό #6, καθ' ότι "σχετικός λόγω σπουδών" πρέπε να είσαι ενήμερος για τα depression guidelines σε διάφορες χώρες, έτσι δεν είναι? (πχ. nice guidelines για uk. Ως σχετικός θα ξέρεις ότι στις χώρες που η ψυχική νόσος δεν είναι στίγμα (σε τέτοιο βαθμό, έστω), η ψυχοθεραπεία (από ψυχολόγους...) είναι μέρος της αντιμετώπισης της ασθένειας (κοίτα τι ισχύει για early psychoses, bipolar etc. Θα εκπλαγείς!). Διάβασε για antidepressants και negative affective biases και τη συμβολή της ψυχοθεραπείας. Γενικά, διάβασε. Επίσης θα ξέρεις, φαντάζομαι, ότι το αποτέλεσμα και η πορεία της ψυχοθεραπείας ερμηνεύεται πλέον με νευρολογικά μοντέλα λείτουργίας του εγκεφάλου (computational neuroscience, πολλά papers αν ενδιαφερεσαι), συνεπώς δεν είναι μόνο για "προβλήματα παραδείσου- που ποιός θα τα ορίσει έτσι, σε τελική ανάλυση?). Τέλος, θα καταλαβαίνεις ότι το να υποτιμάς έτσι έναν κλάδο που αποτελείται (και) από ανθρώπους με δεκαετίες σπουδών και αφοσίωσης στο αντικείμενο τους είναι κι αυτό μια μορφή "στίγματος"- καταλαβαίνεις με ποια έννοια το λέω, ελπίζω. Εύχομαι να είσαι στην αρχή της ειδικότητάς σου, ή των σπουδών σου, και να έχεις ενθουσιαστεί με τη "νευρολογική βάση της φθοράς". Στις ψυχικές νόσους, όμως, όπως και στις περισσότερες, η προσέγγιση πρέπει να είναι multidisciplinary. Συγνώμη για τον έντονο τόνο, αλλά αυτή η αντιμετώπιση, καμιά φορά με βγάζει εκτός εαυτού. Καλημέρα σε όλους!