υπεροχη σύνοψη όπως και υπέροχη δουλειά πρέπει να είναι και το βιβλίο. Σπουδάζω πολιτικές επιστήμες στην Γερμανία και νιώθω από καιρό έναν ασχημο κορεσμό από τα "άπειρα τα φιλοσοφικά βιβλία που γράφονται για το καλό και το κακό, την εξουσία ή την έννοια της κουλτούρας", σε σημείο που η ματαιότητα των έργων αυτών με πέμπει μάλλον σε μηδενιστικές τάσεις και σκέψεις. Η εστίαση της φιλοσοφικής αναζήτησης στην Νοσταλγία μου είναι κάτι άγνωστο ως τώρα αλλά πολύ καταπραϋντικό και ελπιδοφόρο. Ευχαριστώ πολυ για το άρθρο σας! Υ.Γ. Ταιριαστό άσμα εδώ, η Αγία Νοσταλγία του Θανάση Παπακωνσταντίνου