Το τρίτο κύμα φεμινισμού ασχολείται με διάφορα θέματα, πέραν των διαχρονικών-κλασικών (*) και πλην του fat acceptance, αλλά καλά κάνει κατά την άποψή μου που ασχολείται και μ΄αυτό το θέμα διότι δεικνύει πόσο βαθιά διατρέχει ο σεξισμός, ο εσωτερικευμένος μισογυνισμός και το body policing την κοινωνία μας. Βρίσκω ότι πράγματι υπάρχουν θέματα με το PC (όχι στην χώρα μας όμως, όπως τονίζει και η Αμπα), δυστυχώς δεν είναι τόσο diverse όσα θα ήθελε να είναι και ίσως παίζουν και θέματα (λαθεμένων) προτεραιοτήτων ενίοτε -αλλά- κάθε κύμα έχει τα θετικά και τα αρνητικά του. Στο δεύτερο κύμα, παραδείγματος χάριν, είχαμε μερικά εξαιρετικά (not!) δείγματα σεπαρατιστριών φεμινιστριών (κατά ανδρών και κατά trans γυναικών: τύπου γυναίκα γεννιέσαι δεν γίνεσαι) που ακόμη και τώρα διάφοροι "καλοθελητές" που θέλουν να χτυπήσουν τον φεμινισμό μάς τις κοπανάνε στην μούρη, προκαλώντας απανωτά επεισόδια eyerolling μετά τραβήγματος των μαλλιών μας.Οπότε -όχι- μπορεί να μην είναι my piece of cake αλλά δεν φτάνω στο σημείο να το βρίσκω «ντροπιαστικό» που μία τύπα που παλεύει για body acceptance, ακόμη κι αν το style δεν μοιάζει αρκούντως μιλιταίρ -νόμος-είναι-το-δίκιο-του-εργάτη- φάση. Μήπως θα έπρεπε να εξετάσεις αν έχεις privilege σε σχέση μ΄αυτό το θέμα όμως;(*)queer theory, θέματα ατόμων POC (non-white), σεξεργασία, κυβερνοφεμινισμός κ.λπ.ΥΓ.Σίριουσλυ, τι είναι αυτό το θέμα με το πόσες είναι υπέρβαρες που κρατούν πλακάτ; Γκούγλαρε το «in need feminism because» :-P