Διαβάζοντας το #1 σκέφτηκα κάπως αντίστοιχα. Δεν είναι ο μπαμπάς. Δεν είναι το δαχτυλίδι. Είναι που κάποια πράγματα σε κρατούν σε ανασφάλεια, γιατί αρνείται να κάνει κανονική πρόταση (αυτά τα περί "μα τι νόημα έχει ένα δαχτυλίδι, είναι μόνο κάλυψη ματαιοδοξίας" τύπου, δεν ξέρω αν τα άκουσες). Είναι οι φόβοι σου ότι δεν θέλει. Ενδεχομένως αυτά ακούς κι από το σπίτι, γιατί 8 χρόνια είναι πολλά για να τα δεχτεί ο γονιός που ανησυχεί έχοντας δει διάφορα και δεν καταλαβαίνει ότι πιέζοντας μπορεί να προκαλέσει αυτό που φοβάται και η προφητεία να αυτοεκπληρωθεί.Δες αν τον θες πραγματικά. Σιγουρέψου ότι η επιθυμία σου για δέσμευση μαζί του είναι -ακόμα - πραγματική και όχι άγχος για τα χρόνια που "θα πάνε χαμένα" αν αποφασίσεις αλλιώς. Δες μήπως το γεγονός ότι σε άφησε να "παρακαλέσεις" εσύ για δαχτυλίδι, αντί να στο χαρίσει μόνος του δηλώνοντας με αυτό το τρόπο ότι σε θεωρεί σημαντική, ότι μόνο με σένα μπορεί να σκεφτεί τη ζωή του κι ότι αυτό είναι τόσο σημαντικό γι αυτόν που δεν θέλει να αφήσει πιθανότητα να σε χάσει, από μόνο του, δε σε έχει κάνει να παγώσεις μέσα σου γι αυτόν. Αν τελικά παντρευτείτε με το καλό, μπορεί να συνεχίσεις να του το χρεώνεις αυτό. Ότι φταίει που σε έριξε εκεί που είσαι τώρα (το λέω γιατί στο τέλος λες πως δε Σ αρέσει η δική σου συμπεριφορά).