Αυτό που θυμάμαι ότι δεν έτρωγε ποτέ κανείς, ήταν το γκοτζίλα! Όλα τα άλλα με την κούραση και την γενικότερη απογοήτευση που σε έκανε να αποδέχεσαι ό,τι και αν σου συνέβαινε, τα τρώγαμε μια χαρά.Αυτό που δε θα ξεχάσω πάντως ήταν στο κέντρο στην Θήβα, που η αγγαρεία πλυσίματος ταψιών και κατσαρολών γινόταν μόνο και αποκλειστικά με κρύο νερό γιατί δεν υπήρχε καθαριστικό. Με λίγα λόγια ταψιά και κατσαρόλες, δεν καθάριζαν ποτέ! Όσο για τα σκουπίδια για τα αποφάγια...ένα χάος! Δε πειράζει μωρέ, όλα εμπειρία είναι, δε πάθαμε και τίποτα.