Ο απέραντος εγωισμός εκείνων που έχουν ακόμα πράγμματα να χάσουν και από το φόβο τους αρνούνται στους υπόλοιπους (αυτούς που πραγματικά δεν έχουν τίποτα να χάσουν) την ελπίδα αλλά και την αληθινή πιθανότητα μια μέρα να έχουν κι αυτοί κάτι να χάσουν, να μπορούν να δουλεύουν με συλλογικά δικαιώματα, να ζουν σε μια χώρα με βαθείς δημοκρατικούς θεσμούς, να είναι μέρος μιας κοινωνίας που διαπαιδαγωγεί τα παιδιά της και δεν τα τιμωρεί για τα (αδιαμφισβήτητα μερικές φορές, κατασκευασμένα άλλες) ελαττώματά τους..