#5 "Αν χωρίσω θα χάσω όλους μου τους φίλους, την κοπέλα μου, την εμπιστοσύνη όλων, αλλά θα κερδίσω τον εαυτό μου, και το αντίθετο, αν μείνω στην σχέση." Και, αν πράγματι ισχύει αυτό, τίθεται καν ως δίλημμα; Δεν είναι προφανής η επιλογή που θα κάνεις; Η γνώση του κόστους δεν καθιστά τις επιλογές μας πιο δύσκολες, αλλά πιο εύκολες. Και μας προετοιμάζει για το επερχόμενο, ενώ σε άλλη περίπτωση θα πέφταμε από σύννεφα. Mας ορίζει την κατάσταση και κατ' αυτόν τον τρόπο βρισκόμαστε σε ευμενέστερη θέση για να τη διαχειριστούμε και να φτιάξουμε το δικό μας πλαίσιο κίνησης, όπως μας αρμόζει περισσότερο. Μας δίνει τη δυνατότητα ακόμα και να αντιστρέψουμε τα μελλοντικά - φαινομενικά "δεδομένα" - αποτελέσματα ίσως, προλειαίνοντας το έδαφος. Ενώ, αν δεν πιθανολογούσαμε με σοβαρότητα, εμπειρία και γνώση πού φαίνεται να οδηγεί η επιλογή μας, θα κυνηγούσαμε ψευδαισθήσεις ή θα ψηλαφίζαμε στα τυφλά. Τί είναι προτιμότερο; Θέλεις να ζεις σαν εργένης και να δημιουργείς σχέσεις ή επαφές που σε εκφράζουν αυτή την χρονική περίοδο. Γιατί είναι εγωιστικό; Επειδή στο μεταξύ έκανες μια σχεσούλα; Αγγούρια, κολοκύθια, λάχανα και πράσα, αγαπητέ φίλε. Εκτός κι αν σκόπευες να ζήσεις μια ζωή με την συγκεκριμένη κοπέλα και δεσμεύτηκες μαζί της, όντας ακόμα δεκαοχτάρης ή δεκαεννιάρης φοιτητής - και γνωρίζοντας παράλληλα ότι παρόλα αυτά αργά ή γρήγορα η κοπέλα σου δεν θα καλύπτει τις ανάγκες σου και θα βρεθείτε στη θέση αυτή. Τότε ναι, να καταλάβω έως ενός βαθμού την συνειδησιακή σύγκρουση που νιώθεις μέσα σου (παρότι δικαιολογείται πάραυτα το λάθος από το νεαρό και άγουρο της ηλικίας σου). Αλλά, αν όχι, τότε ούτως ή αλλως σκόπευες κάποτε να χωρίσεις, το ξέρεις βαθιά μέσα σου και το ξέρουμε κι εμείς (γιατί εκεί που ήσουν ήμασταν κλπ.). Τότε, δεν πείθεις κανέναν με αυτό το συναισθηματικό αγκαθάκι που παρουσιάζεις ως πρόβλημα ΕΓΩΙΣΜΟΥ(!). Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Σημασία έχει : τον εαυτό σου τον πείθεις; Στ' αλήθεια; [Mου άρεσε πολύ το σχόλιο της Maggie. Kαι 'μένα για drama queen μου μοιάζεις.] Και, στην τελική, αν δεν κάνεις τα δικά σου λάθη, πώς θα αποκτήσεις τη δυνατότητα να επανεξετάζεις τις επιλογές σου, να τα διορθώνεις και να προχωράς παραπέρα; Λάθη θα κάνεις που να χτυπιέσαι χάμω, απώλειες θα έχεις το δίχως άλλο. Τί θα κάμεις με αυτά από εκεί και έπειτα είναι το ζουμί. Αν είχα παιδί, αυτό θα του έλεγα. Να μην τα φοβάται. Να τα κοιτάει κατάματα και να μάθει να τα βλέπει καθαρά και νηφάλια αντί να σφυρίζει αδιάφορα όταν χτυπάει καμπανάκι, έτσι ώστε να βοηθηθεί από αυτά. Τα λάθη σου είναι αναπόσπαστο τμήμα της σκάλας σου στη ζωή. Κάποιο σκαλοπάτι θα είναι και σπασμένο, δεν θα προλάβεις να κρατηθείς και θα γκρεμοτσακιστείς. Αλλά, αν ξανασηκωθείς, μετά θα ανιχνεύεις καλύτερα πώς θα πατήσεις και πού, θα κρίνεις ποιούς ελιγμούς χρειάζεται να κάνεις, θα ξέρεις πιο σίγουρα ποιά σάπια σκαλιά μπορείς και θέλεις να υπερπηδήσεις, καθώς ανεβαίνεις. Και ποιά στηρίγματα δεν θα αφήνεις από τα χέρια σου ο κόσμος να χαλάσει.
