# ΜατίναΥπάρχει κάποιος λόγος που λένε ότι "οι σχέσεις και οι άνθρωποι δοκιμάζονται στα δύσκολα".Πριν το θάνατο του πατέρα σου, εκείνος δεν ήξερε πώς είναι να μην έχεις μία γυναίκα "ψυχή του πάρτυ", αλλά έναν άνθρωπο που είναι σε πένθος.Εσύ με τη σειρά σου, δεν ήξερες πώς είναι να νιώθεις τόσο μόνη, χωρίς καμία συμπαράσταση.Τα δεδομένα άλλαξαν, η σχέση άλλαξε, και τώρα αναγκάζεστε να βρείτε έναν τρόπο να σχετίζεστε αλλιώς. Αν τα καταφέρετε, μέσα από κατανόηση ο ένας της πλευράς του άλλου, αλλά κυρίως του εαυτού του, το γεγονός μπορεί να σας δέσει ακόμα βαθύτερα: Αλλά αυτό χρειάζεται προθυμία και ειλικρινή θέληση και από τους δύο.Μπορείς να αποδόσεις τη συμπεριφορά του/και σου σε ερμηνείες "οι άντρες πενθούν έτσι, οι γυναίκες πενθούν αλλιώς...", όχι ότι είναι και τελείως άχρηστο, σε κάποιο βαθμό μπορεί και να ισχύει.Αλλά εγώ θα πρότεινα (εκτός από την ψυχοθεραπεία, που είναι πολύ καλή αρχή), να ξεκινήσεις από το "όταν είμαι λυπημένη χρειάζομαι..." και το "εσύ πώς νιώθεις όταν....;" με διάθεση κατανόησης, και όχι κριτικής.