Παρότι δε διαφωνώ στα σχετικά με το δημοψήφισμα, η υπερβολική επίκληση του συναισθήματος σε ένα μανιφέστο που γράφτηκε για να πείσει τον αναγνώστη να βάλει στην άκρη το θυμικό και τους συναισθηματισμούς και να σκεφτεί ώριμα και ορθολογικά μπροστά στην κάλπη, ενέχει μια τεράστια αντίφαση: «Σας εκλιπαρώ, μην ψηφίσετε ..» Και η συνέχεια ατυχέστερη «….σύμφωνα με αυτό που κάνει η ομάδα στην οποία ανήκετε. Ψηφίστε σύμφωνα με την ομάδα στην οποία θέλετε να ανήκετε.» (Το εύστοχο σχόλιο της Just Destructed αρκεί).Και παρακάτω: «η *μαζική* φτώχια φέρνει αναξιοπρέπεια. Η φτώχια αφαιρεί και όσα χαρτιά διαπραγμάτευσης υπάρχουν». Χωρίς να θέλω να σοκάρω κανέναν, η μαζική φτώχια είναι ήδη εδώ. Απλά δε συχνάζετε στα ίδια μέρη. Και χαρτιά διαπραγμάτευσης δεν υπάρχουν, η επίδειξη δύναμης των εταίρων τις τελευταίες ημέρες μας το κατέστησε σαφές. Παρότι αναποφάσιστη ακόμα, η λυσσαλέα προσπάθεια του συνόλου των ΜΜΕ, των στελεχών του ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, που έχουν την κύρια ευθύνη, τόσο για την κρίση όσο και για όλους τους λάθος χειρισμούς μετά το ξέσπασμά της και η εκ μέρους τους αξιολόγηση ενός τελικού Ναι ως επικύρωση των πολιτικών τους, όπως και η υπερπροβολή της συστράτευσης όλων των λάθος προσώπων ( ο συρφετός του λαιφστάιλ, από Βάνα Μπάρμπα ως τον Κώστα Σόμερ) με το Ναι, μάλλον με οδηγεί στην άλλη πλευρά. Με την ελπίδα ότι θα μείνουμε στην Ευρώπη, ισότιμα μέλη, με σεβασμό στο δικαίωμα να εκλέγουμε εμείς τις Κυβερνήσεις μας, ρύθμιση χρέους και μεταρρυθμίσεις που θα μας μετατρέψουν σε σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος.