Μα, αγαπητή Α,μπα, ο φίλος στο 6 δεν προτείνει να επιβληθεί η διακοπή της κύησης στην εγκυμονούσα επειδή ο φερόμενος ως πατέρας διαφωνεί. Λέει συγκεκριμένα: "Μιας και η γυναίκα έχει το πλήρες δικαίωμα να "απορρίψει" μια εγκυμοσύνη γιατί είναι ανεπιθύμητη δεν θα έπρεπε και ο άνδρας να έχει αυτό το δικαίωμα; Δηλαδή να μπορεί να δηλώσει (ας πούμε μέχρι την 12η εβδομάδα, το ίδιο όριο και για τις γυναίκες για έκτρωση) ότι δεν επιθυμεί το παιδί και να μην έχει καμία ευθύνη παραπέρα. Όπως είναι τώρα τα πράματα νομικά, εδώ τουλάχιστον, αν η γυναίκα αποφασίσει να κρατήσει το παιδί ο πατέρας έχει αυτόματα κάποιες υποχρεώσεις προς το παιδί. Βέβαια κάποιον που δεν θέλει δεν μπορεί κανένα νομικό σύστημα να τον χρίσει πατέρα (και φαντάζομαι καμία μητέρα δεν θα τον θέλει αναμεμειγμένο στην ζωή του παιδιού) πλην όμως μπορεί κάλλιστα να τον υποχρεώσει σε οικονομική συνεισφορά".Αναρωτιέται αν έχει το δικαίωμα ο υποτιθέμενος όπως το θέτεις πατέρας να "πάρει τις αποστάσεις του" από το παρόν έμβρυο και μελλοντικό παιδί, θεσμικά. Να αρνηθεί οποιαδήποτε ευθύνη ανατροφής οικονομικού και πρακτικού τύπου, με το σκεπτικό τοι ο ίδιος δεν επιθυμεί να γίνει πατέρας. Προκαταβολικά δηλαδή, ώστε να μην τον τρέχουν μετά για αναγνώριση πατρότητας και διεκδίκηση ποσού για ανατροφή κλπ. Έτσι το καταλαβαίνω εγώ τουλάχιστον το ερώτημά του.