Αγαπητέ στην 4, μας κουρέλιασες πρωί-πρωί, κλαίω κι εγώ μαζί σου.Πολύ λεπτό θέμα και πολλή πίκρα για να πω την γνώμη μου αλλά συμφωνώ με την Α, μπα, τι περιμένεις, να τους μιλήσεις και ν’ αλλάξουν γνώμη; Δεν έχεις τίποτα να τους πεις, ούτε ν’ αποδείξεις κάτι σε κανέναν, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αποδεχτείς τον εαυτό σου –στ΄αλήθεια- όπως ακριβώς είναι και να το θεωρήσεις δεδομένο ότι σε τούτο τον κόσμο υπάρχουν πολλοί άνθρωποι πικρόχολοι, πολλοί, που ψάχνουν να ξεράσουν την ανεπάρκειά τους στον πρώτο τυχόντα που θα τους προσφέρει μια υποψία ίντριγκας. Επίσης, υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν ψάχνουν τίποτα τέτοιο και προσπαθούν να κατανοήσουν, πολλοί που είναι αδιάφοροι για το θέμα, πολλοί που είναι και οι ίδιοι ομοφυλόφιλοι και αρκετοί που θα ‘πρεπε να ντρέπονται βασικά, αλλά δεν έχουν κανένα εξωτερικό γνώρισμα που να ανοίγει διάπλατα τις πόρτες του σχολιασμού.Μην εμμένεις σε αυτή την κατηγορία. Μείνε και διεύρυνε τις άλλες, ξεκίνα σιγά-σιγά να διαλέγεις τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι, να σου ταιριάζουν, να είναι άνθρωποι. Αυτό που θέλουμε οι περισσότεροι δηλαδή. Όσο για τα σχόλια, έχουν τη δύναμη που εσύ τους δίνεις. Κ αν αρχίσεις να τα παραβλέπεις (όχι φαινομενικά και να ταλαιπωρείσαι μετά στο σπίτι σου αλλά ειλικρινά να τα παραβλέπεις), να δεις που ενδέχεται και να μειωθούν δραματικά. Όποιος κοροϊδεύει, κοροϊδεύει στην ουσία τα μούτρα του, μεγάλη αλήθεια.Με πολλή αγάπη#2Να το πεις όποτε νιώσεις εσύ ότι θέλεις ο άλλος να το ξέρει, για να κάνει τα κουμάντα του. Μην το σκέφτεσαι ιδιαίτερα, δε χρειάζεται να είναι καμιά γραφική δήλωση, λες και ανακοινώνεις χρεωκοπία. Πέτα το, έστω και για πλάκα, κάπου που θα κολλάει, κι ο άλλος –αν ενδιαφέρεται- θα το πιάσει και θα ζητήσει διευκρινιστικές. Και επειδή το διάβασα πρόσφατα, πάρε κι αυτό μήπως σ’ ενδιαφέρει: http://time.com/3914157/why-no-children/