Μαέστρος στο να δημιουργεί ατμόσφαιρα, να ανοίγει το κείμενό του σε πολλαπλές ερμηνείες, αλλά ανίκανος να το μαζέψει μετά σε ένα σφιχτό έργο. Αποτέλεσμα: ο εφηβικός αρνητισμός της Μεταμόρφωσης, ένα τέλος στη Δίκη που μοιάζει ξένο σώμα σε σχέση με το υπόλοιπο βιβλίο, και τον Πύργο που έμεινε μισός. Τεράστιος στην επίδραση που άσκησε, θα ήταν ακόμη μεγαλύτερος αν είχε βρει την αυτοπεποίθηση να ξεπεράσει τους εφιάλτες του. Τα βιβλία του ήταν πιο έτοιμα για κάτι τέτοιο από τον ίδιο, εξ ου και έμειναν ανολοκλήρωτα.