Πάρα πολύ σας ευχαριστούμε για την παρουσίαση και που το σχόλιό μας μπορεί να αναγνωσθεί και να γίνει κάτι ώστε να επιστρέψουμε σε μια δυναμική βιοτεχνικής κλίμακας με λιγότερο θόρυβο όμως αυτή τη φορά. Πάρα πολλά θέλω να πώ...να δω τι θα προλάβω....Μου είχε συμβεί να παρακολουθήσω και να συμμετέχω σε μια κίνηση από την Κρήτη με την ονομασία : ΠΗΝΕΛΟΠΗ-GADHIE του Πανεπιστημίου των Ορέων. Ευτυχώς εκεί έμαθα πρώτη φορά για το όνομα ΜΕΝΤΗ και θαύμαξα που υπήρχανε στην Ελλάδα τέτοια εργαστήρια. Πρώτα θαύμαξα ...μετά γειώθηκα γιατί καμιά θέρμη δεν έχουμε να εργαστούμε πάνω στην ομορφιά...σε αυτή που μπορεί να παραχθεί αν μεταποιηθεί η πρώτη ύλη και επεξεργαστεί έπειτα. Το λένε οι γυναίκες στα ντοκυμαντέρ πλέον..."δεν μπορούνε να φανταστούνε πως από αυτά που πετάνε πλέον, εμείς φτιάχναμε όλα τα ξόμπλια και το στολισμό των ρούχων μας". Κάπως έτσι - εννοείται - δεν θυμάμαι ακριβώς. Μιλούσε η γυναίκα για τα μαλλιά των προβάτων και μπορούμε να το επεκτείνουμε στα βαμβάκια - το μετάξι - το λινάρι ακόμη....Ας κάναμε κάτι - ας κάναμε! τέτοια απαξίωση δεν υπάρχει σαν κι αυτή που δείχνουμε κι όσο δεν θα ασχολούμαστε μας αξίζουν και χειρότερα! Μα τω Θεώ μανά μου"!!!!!! Δε μπορώ...εγώ έχω φρικάρει τόσο που και το σινεμά έχω απαρνηθεί...πόσο μάλλον την τιβι! Δηλαδή να κάθομαι και να κοιτάζουνε τα μάθια μου και να ακούνε τα αυτιά μου τα αυτονόητα και να νομίζω ότι περνάει η ώρα και επιπλέον καλλιεργούμαι με το μπλά-μπλά της κάθε φαντασίας! Απόρώ με τις γυναίκες...δεν λέω τους ανθρώπους...άσε τους ανθρώπους...αλλά οι γυναίκες που θα πρέπε να μας "κόβει" πως μαντριζόμαστε έτσι και χαντακωνόμαστε με το τίποτα βρε παιδια...! Θα έπρεπε να είμαστε ανησυχες! Κάτι να κάναμε...Με τα χέρια μας την ώρα που απλά ζαπάρουμε επειδή με τα μηχανάκια έχει αξία που θα δώσουμε την προσοχή μας....Τίποτα...τίποτα δεν κάνουμε! Από την άλλη πιάνεται η ψυχή μου να βρίσκονται αυτά τα εργαστήρια υπό Μουσειακή Διαχείριση και να μη δουλεύουν κα νο νι κά! Κι οι άντρες - οι Έλληνες άντρες - τίποτα! Δεν αγαπούν τις μηχανές... μια μηχανή δεν κάθονται να φτιάξουν....Δεν πάμε καλά σαφώς......Άραγε το θεωρούμε υποτιμητικό να εργαζόμαστε στην κλωστουφαντουργία; Από πότε; μάλλον από τότε που πάψαμε να χρησιμοποιούμε τα έργα μας για δική μας χρήση και για λογική χρήση γενικώς. Βρίσκονται και τόσοι άνθρωποι σε χώρες με πολύ χαμηλούς μισθούς και μας προσφέρουν στο τίποτα αυτό που μας χρειάζεται για να μην κυκλοφορούμε γυμνοί αλλά ντυμένοι δεν είμαστε αγαπητοί μου....Εφόσον ασπαστούμε ότι μας ντύνουν οι ενέργειές μας θα έπρεπε να νοιαζόμαστε για το κατά πόσο η δικαιοσύνη διέπει τη ζωή μας....Λοιπόν ούτε σωστό είναι να πετιέται τόσο μαλλί ούτε δίκαιο είναι να ντυνόμαστε με την ένδεια των αλλοεθνών. Και μεγάλη αμαρτία να αποχαυνωνόμαστε αντί να ασχολούμαστε με κάτι κοπιώδες μεν - αριστουργηματικό δε. Επιπλέον ενδυναμώνεται ο ψυχικός μας κόσμος με τη δημιουργικότητα και αποφεύγουμε την υπερφόρτωση του Τομέα της Ψυχικής Υγείας. Ήθελα να 'ξερα πως σκέφτονται τόσο μαραμένα αυτοί που δεν βλέπουν την αξία αυτών των εργαστηρίων!!!!!!!!!!!!!!!! Τιποτα άλλο....
